Logo van Progressief Altena

Samen kom je verder!

[maxmegamenu location=max_mega_menu_1]

Dromen

Gepubliceerd: 1 juni 2015

Woensdag 27 mei ben ik naar een bijeenkomt geweest van GroenLinks om de kersverse partijleider Jesse Klaver te horen spreken. Ik was benieuwd naar zijn verhaal. Een jonge man die met veel bravoure in het stoffige Den Haag eens een andere geluid wil laten horen. Ik moet zeggen dat ik altijd kritisch ben op mensen die dit verkondigen. Het nieuwe geluid zijn vaak loze uitingen die op de korte termijn het leuk doen in de peilingen.

Daarom zat ik er ook, ik wil weten hoe hij zijn woorden waar gaat maken. De meeting was bedoeld om in gesprek te gaan met Jesse. De boodschap waar Jess klaver mee begon was: “Het hele maatschappelijke debat wordt gedomineerd door het economisme: alles wordt gereduceerd tot een economische en financiële rekensom. Dat economisme wil Jesse doorbreken. Rechtvaardigheid, duurzaamheid en compassie zijn belangrijker dan economische groei”

Kijk hier kon de zaal zich wel in vinden. We zijn geen nummers maar mensen. De eerste vraag wordt gesteld aan Jesse. Een jonge man staat op een vraagt. Ik ben een agrariër en ik vind GroenLinks vooral links en niet echt groen. Hoe kijk jij aan tegen de idealen van GroenLinks. Deze vraag zette de toon voor de avond. Want hoe zit het eigenlijk met de idealen van politiek partijen.

Vorige week schreef Rutger Bregman in op de correspondent een stuk over de uitholling van de democratie. Hij bedoelde hiermee dat partijen niet meer zichtbaar links of recht zijn. Kortom er is eigenlijk niet zoveel meer te kiezen. Voor de burger is het heel erg lastig om nog de verschillen te zien. (Klik hier voor het verhaal) Politieke partijen zijn veranderd net zoals de maatschappij is veranderd. Mensen zijn gewend geraakt aan het managen van problemen en het samenwerken in projecten. Politici zijn dus eigenlijk managers geworden. Die het probleem wel even op gaan lossen. Daarmee zetten veel politici zichzelf buitenspel en maken zich volledig ongeloofwaardig. Want wat zijn dan nog de verschillen. Goede ideeën en oplossingen is iedereen voor. Zijn dat dan de politici van de 21e eeuw. Waar het elkaar in het midden vinden een must is. Ik heb het niet over samenwerken. Samenwerken moeten we allemaal met elkaar. Maar als het oplossen van het probleem tegen je idealen indruist? Wat dan?

Tijdens de meeting met Jesse Klaver kwam ook een lerares aan het woord die eigenlijk een klinkklaar antwoord had op de betrokkenheid van jongeren bij de politiek. “jongeren mogen/kunnen niet meer dromen en hebben geen idee meer wat hun idealen zijn”. Zij bedoelde hiermee dat de jongeren in deze tijd worden opgeleid met competenties, toetsen en kaders waaraan voldaan moet worden. Alles wat hierbuiten valt voldoet niet. Maar hebben we niet de dromers en visionairs nodig in deze wereld die buiten kaders om ideeën hebben die Nederland verder kunnen helpen. Zo zijn alle politiek partijen ontstaan toch. Om het andere geluid te laten horen.

Jesse Klaver is net als ik opgegroeid in een welvarend maatschappij. We konden alles doen, lekker lang studeren en onze dromen waarmaken. En als er iets tegenzit, ach dat komt wel weer goed. Zo maken de huidige jongeren zich nergens meer druk over. En het ergste is ze kunnen het ons niet eens kwalijk nemen. Wij zijn het product van afgelopen 30 jaar welvaart.

Maar toch komt er een onderstroming op gang. Zo worden er op scholen lessen gegeven om de studenten zelf na te laten denken over hun idealen. Er staan jonge politici op die fris naar uitdagingen kijken. Maar is dit genoeg. Heeft het geen zin om allemaal is zo een lesje te volgen. Wat drijft ons nu echt, en hoe komt dit tot uiting zowel in onze politiek keuzes als in het leven. Durven we nog wel buiten kaders te denken? Wat zijn jouw idealen? Laat zien wie je bent en waar je voor staat. Net als Jesse.

Ik hoop dat Jesse zal slagen in zijn droom. Want hij durft wel.

Remco van der Stelt

Deel dit artikel op: