De raadsvergadering van 30 september jl werd gedomineerd door 2 onderwerpen: Bestemmingsplan Polderzicht en de Capaciteitsuitbreiding voetbalvelden Noad ’32 en Wilhelmina ’26.
Het bestemmingsplan Polderzicht werd door de raad vastgesteld met tegenstemmen van CU en PA. Voor de omwonenden die zich door dit besluit benadeeld voelen resteert de mogelijkheid om in beroep te gaan bij de Raad van State.
Op zich is het natuurlijk niet uitzonderlijk dat de meningen bij een dergelijk raadsbesluit verdeeld zijn, maar de argumenten van de voorstanders waren in dit geval wel heel opvallend. Zo werden er door de SGP halfslachtige beschuldigingen geuit tegen de betreffende projectontwikkelaar en werden er vraagtekens gezet bij een (eventuele) toekomstige samenwerking. Een zwaktebod, bovendien werden hiermee ook (vorige) colleges impliciet beschuldigd van onzuiver handelen. Dit bestemmingsplan is immers het resultaat van onderhandelingen tussen een projectontwikkelaar en een college. En ook al is er tijdens die onderhandelingen van alles aan elkaar beloofd; het blijft uiteindelijk de gemeenteraad die het bestemmingsplan goed zal moeten keuren. In het duale stelsel zijn deze bevoegdheden immers keurig gescheiden: de een (college) stelt een bestemmingsplan op en de ander (gemeenteraad) kan daar onafhankelijk ja of nee tegen zeggen. Meerdere fracties stemden vóór het voorstel met als argument dat ze anders “bestuurlijk onbetrouwbaar” zouden handelen. Het tegendeel is echter het geval: Het is naar de samenleving toe bestuurlijk onbetrouwbaar als raadsleden hun bevoegdheid gebruiken om plooien uit het verleden glad te strijken in plaats van die aan de kaak te stellen. In mei vorig jaar zijn er door de SGP, tijdens een door hen aangevraagd interpellatiedebat, terechte kritische vragen gesteld over het fenomeen “side-letters”. Één van die vragen aan het college luidde: “Waarom is de raad niet vooraf betrokken bij het opstellen van de side-letters? Immers het wijzigen van bestemmingsplannen is voorbehouden aan de raad!” Stoere taal en een waarheid als een koe, maar hoe kun je als raad dan een jaar later bestuurlijk onbetrouwbaar zijn als je een bestemmingsplan niet goedkeurt???
Ook met de capaciteitsuitbreiding van Noad ’32 en Wilhelmina ’26 heeft PA niet ingestemd.
De belangrijkste argumenten waren als volgt:
Het besluit rammelt procedureel.
Er is enkele weken voor de gemeenteraadsverkiezingen een belofte gedaan aan de verenigingen om € 862.500 te reserveren voor het vervangen van natuurgrasvelden door kunstgras om zodoende meer speel- en trainingscapaciteit te creëren. In onze opvatting zou er eerst een gedegen onderzoek moeten plaatsvinden naar nut en noodzaak alvorens er een bedrag voor te reserveren. Onder “nut en noodzaak” viel wat ons betreft ook een nader onderzoek naar mogelijkheden van een nieuwe binnendijkse locatie. Van dat onderzoek is nooit (serieus) sprake geweest. Met name de echte noodzaak om bij Wilhelmina ’26 een natuurgrasveld te vervangen door een (semi) kunstgrasveld of zelfs een geheel nieuw veld aan te leggen is nog steeds niet aangetoond.
Het besluit rammelt inhoudelijk.
Het mogelijk maken van een vierde veld bij Wilhelmina ’26 toont een gebrek aan visie naar de toekomst. Het aanleggen van dat veld zou voor de toekomst, als het kunstgras bij Noad ’32 is afgeschreven, opnieuw een drempel opwerpen voor de mogelijkheid om te verhuizen. Zo komen we nooit uit deze vicieuze cirkel. Daarnaast zijn veel vragen nog steeds niet afdoende beantwoord, o.a. met betrekking tot garanties bij overstroming en de hoogte en verdeling van de kosten van onderhoud.
Het besluit rammelt financieel.
Behalve de € 862.500 moet er ook nog € 156.000 worden afgeboekt op de boekwaarde van de natuurgrasvelden die vervangen worden. Samen met deze kapitaalvernietiging en nog wat extra kosten komt het totale bedrag daarmee ruim boven het miljoen.Dat bedrag wordt uit de reserves gehaald en die zakken daarmee tot een bedenkelijk laag niveau. Dat zou nog niet zo erg zijn als de komende jaren die reserves weer aangevuld zouden kunnen worden. Maar dat is zeer onwaarschijnlijk, Aalburg geeft het afgelopen en komende jaren veel méér uit dan er binnenkomt. Daarbij komt dat volgend jaar de decentralisaties van start gaan waarbij het niet ondenkbaar is dat daar ook extra geld bij zal moeten om de zorg en ondersteuning voor onze inwoners op een aanvaardbaar peil te houden. Veel andere gemeenten houden daar rekening mee door een extra potje aan te leggen, Aalburg vindt dat kennelijk niet nodig en geeft alleen maar extra geld uit.
Conclusie: In plaats van krampachtig vasthouden aan een verkiezingsbelofte hadden college en raad de moed moeten hebben om een soberder variant te bedenken, bijvoorbeeld alleen één veld bij Noad ’32 vervangen door semi kunstgras. Ondertussen hadden we de komende jaren, samen met de clubs, een visie kunnen ontwikkelen voor een definitieve oplossing. Natuurlijk zou dat voor de clubs de komende jaren niet de meest ideale oplossing zijn geweest, maar in onze ogen is het spenderen van meer dan een miljoen aan het vervangen van natuurgras door kunstgras ook niet ideaal en onder de huidige omstandigheden zelfs onverantwoord.
Kees de Waal